Lid : Login |Registratie |Uploaden kennis
Zoeken
The Fugs
1.Vorming
2.Carrière [Wijziging ]
Een satirische rockband met een politieke inslag, de Fugs hebben opgetreden tijdens verschillende oorlogsprotesten - tegen de oorlog in Vietnam en sinds de jaren 1980 op evenementen rond andere Amerikaanse oorlogen. De vaak openhartige en humoristische teksten van de band over seks, drugs en politiek veroorzaakten af ​​en toe vijandige reacties, vooral van het Federal Bureau of Investigation in de late jaren zestig. De groep wordt verschillende keren vermeld in de F.B.I. bestand op de deuren; een uittreksel vermeldt elf nummers uit The Fugs First Album die "vulgair en afstotelijk zijn en het meest suggestief zijn".
In een interview in 2012 met National Public Radio las Ed Sanders een folder van een show uit augustus 1965: "The Fugs present: Night of napalm, liedjes tegen de oorlog, rock-'n-roll bomb-krijsen, heavy metal orgasmes! Watch all The Fugs die zijn overleden tijdens een napalm-inval! "
Hun deelname aan de National Mobilization Committee om de oorlog in 1967 in maart in het Pentagon te beëindigen, waarin zij en anderen zogenaamd probeerden het Pentagon te omsingelen en te laten zweven, is beschreven in het boek The Armies of the Night van Norman Mailer. Een opname van dit evenement is te zien op het Fugs 'album uit 1968, Tenderness Junction, getiteld "Exorcising the Evil Spirits from the Pentagon 21 oktober 1967." Vooraf hadden Sanders en Kupferberg een uitgebreid exorcisme-ritueel voorbereid en een flatbed truck gehuurd samen met een geluidsinstallatie. Zoals op het album te horen was, verzamelden de twee een grote menigte voor het Pentagon en herhaalden herhaaldelijk: "Out, demons, out!"
Een van hun bekendere nummers is een bewerking van het gedicht van Matthew Arnold 'Dover Beach'. Anderen waren instellingen van William Blake's gedichten "Ah! Sun-flower" en "How Sweet I Roam'd." Een ander, "Niets", is een parafrase van het Jiddische volksliedje "Bulbes."
Na in de loop der jaren individuele projecten te hebben doorlopen, besloten Sanders en Kupferberg in 1984 om de band opnieuw te vormen en een reeks Fugs-reünieconcerten op te zetten. Op 15 augustus 1988, in de Byrdcliff Barn in Woodstock, New York, speelden de Fugs een van hun eerste echte reünieconcerten. Deze incarnatie van de Fugs omvatte op verschillende tijden de gitarist en zanger Steve Taylor (die ook de onderwijsassistent van Allen Ginsberg was aan het Naropa-instituut), de drummer en zangeres Coby Batty, de bassist Mark Kramer, de gitarist Vinny Leary (die bijgedragen aan de eerste twee originele Fugs-albums), en de bassist en toetsenist Scott Petito. De opnieuw gevormde Fugs hebben de komende jaren concerten gegeven op verschillende locaties in de Verenigde Staten en Europa.
In 1994 wilde de band een reeks concerten uitvoeren in Woodstock, New York (waar Sanders vele jaren had geleefd) om het Woodstock-festival uit 1969 te herdenken, dat feitelijk plaatsvond in de buurt van de stad Bethel, zo'n 50 mijl verderop. Ze kwamen erachter dat een groep promotors van plan was om Woodstock '94 in augustus in de buurt van Saugerties, ongeveer 8 mijl van Woodstock, te organiseren en dat dit festival veel strakker gecontroleerd en gecommercialiseerd zou worden dan het origineel. Daarom besloten The Fugs om hun eigen concerten in augustus 1994 te organiseren als "The Real Woodstock Festival", in een sfeer die meer overeenkomt met de geest van het festival van 1969. De basis Fugs-selectie van Sanders, Kupferberg, Taylor, Batty en Petito trad op in deze reeks concerten met extra vocale steun van Amy Fradon en Leslie Ritter en ook met optredens van Allen Ginsberg en Country Joe McDonald. In 2003 bracht de groep The Fugs Final CD (deel 1) met positieve feedback uit. In 2004 begon The Fugs met het opnemen van Be Free: The Fugs Final CD (deel 2).
In 2008 is hun lied "CIA Man" opgenomen in de film Burn After Reading, geregisseerd door de gebroeders Coen. In 2009 heeft Kupferberg twee slagen gehad, waarvan de laatste zijn gezichtsvermogen ernstig belemmerde. Hij was constant onder de hoede, maar wist zijn opnames voor Be Free in zijn appartement in New York City op te nemen. Een voordeel voor Kupferberg werd gehouden in Brooklyn, New York, in februari 2010, met alle Fugs minus Kupferberg, evenals Lou Reed, Sonic Youth, Patti Smith Group-gitarist Lenny Kaye en anderen. Be Free: The Fugs Final CD (Part 2) werd uitgebracht op 23 februari 2010. De albumhoes, ontworpen door Sanders, bevatte een slak die het gedicht 'Howl' van Allen Ginsberg las. Het album is geproduceerd door Taylor en Sanders.
Kupferberg stierf op 12 juli 2010, in Manhattan, op 86-jarige leeftijd. In 2008 vertelde hij in een van zijn laatste interviews aan het Mojo-magazine: "Niemand die de jaren vijftig heeft meegemaakt dacht dat de jaren 60 had kunnen bestaan. er is altijd hoop."
De overblijvende Fugs overwegen van tijd tot tijd serieus over verdere uitvoeringen. Op 11 juni 2011 traden de vier resterende Fugs op in Queen Elizabeth Hall in Londen als onderdeel van het jaarlijkse Meltdown Festival, dat dat jaar werd samengesteld door Ray Davies van de Kinks. Hun set kreeg een viersterrenrecensie in The Guardian.
Ze traden op 30 november 2012 op in de Beachland Ballroom in Cleveland en op 1 december 2012 in de City Winery in Chicago.
[Beroerte]
3.Film optredens
4.Primaire opstellingen
5.discografie
5.1.Studio Albums
5.2.Live albums
5.3.Compilatie albums
[Uploaden Meer Inhoud ]


Auteursrecht @2018 Lxjkh