De Kanaaleilanden maken deel uit van het gebied dat door het hertogdom Normandië werd gehecht in 933 vanuit het hertogdom Bretagne. Dit gebied werd toegevoegd aan de schenking van land gegeven in schikking door de koning van Frankrijk in 911 aan de Viking-raiders die de Seine bijna tot aan de muren van Parijs hadden bevaren.
Willem de Veroveraar, hertog van Normandië, claimde in 1066 de titel van koning van Engeland, na de dood van Edward de Belijder, en behaalde de claim door de Normandische verovering van Engeland.
Latere huwelijken tussen koningen van Engeland en Franse edelen betekenden dat koningen van Engeland de titel hadden van meer Franse landen dan de koning van Frankrijk. Toen de koning van Frankrijk zijn feodaal recht op patronaat beweerde, vreesde de toenmalige koning van Engeland, koning John, dat hij gevangen zou worden gehouden als hij zou optreden, zijn verplichting niet zou nakomen.
In 1204 werden de titel en de landen van het hertogdom van Normandië en zijn andere Franse bezittingen door de koning van Frankrijk van Koning Jan van Engeland ontdaan. De Kanaaleilanden bleven in het bezit van de Koning van Engeland, die hen regeerde als hertog van Normandië tot het Verdrag van Parijs in 1259.
Koning Henry III van Engeland deed krachtens dat verdrag afstand van de titel van hertog van Normandië en geen van zijn opvolgers heeft het ooit nieuw leven ingeblazen. De Kanaaleilanden werden nog steeds geregeerd door de Koningen van Engeland als Franse leengoederen, verschillend van Normandië, tot de Honderdjarige Oorlog, waarin ze definitief werden gescheiden van Frankrijk.
Nooit maakten de Kanaaleilanden deel uit van het Koninkrijk Engeland en zij bleven juridisch gescheiden, zij het onder dezelfde vorst, via de daaropvolgende vakbonden van Schotland en Engeland (1707) en Ierland (1801). Elizabeth II regeert rechtstreeks over de Kanaaleilanden, en niet op grond van haar rol als vorst van het Verenigd Koninkrijk. Er is echter geen specifieke titel geassocieerd met haar rol als vorst van de Kanaaleilanden; ze wordt in de volksmond aangeduid (zelfs op een website van Buckingham Palace) als 'hertog van Normandië' (niet 'hertogin') maar deze anachronistische titel heeft geen rechtsgrond. De koning werd beschreven, in Jersey, als de "Koningin in het recht van Jersey", en in de wetgeving als de "Soeverein van het baljuwschap van Jersey" en "Soeverein in het recht van het baljuwschap van Jersey".
Een unieke constitutionele positie is ontstaan doordat opeenvolgende monarchen de vrijheden en privileges van de Bailiwicks hebben bevestigd, vaak verwijzend naar de zogenaamde Constituties van Koning John, een legendarisch document dat verondersteld werd te zijn verleend door Koning John in de nasleep van 1204. Regeringen van de Bailiwicks hebben over het algemeen geprobeerd de grenzen van de ongeschreven constitutie niet te testen door conflicten met Britse regeringen te vermijden.
Na de restauratie van Koning Charles II, die een deel van zijn ballingschap in Jersey had doorgebracht, kregen de Kanaaleilanden het recht om hun eigen douanerechten te vestigen, waarnaar de Jersey Legal French-term als impotus verwijst.
[Hertogdom Normandië][William de veroveraar][Edward de Confessor][Hendrik III van Engeland][Charles II van Engeland] |
