Lid : Login |Registratie |Uploaden kennis
Zoeken
Koninkrijk Italië: Napoleontisch
1.Constitutionele statuten [Wijziging ]
Het Koninkrijk Italië werd geboren op 17 maart 1805, toen de Italiaanse Republiek, wiens president Napoleon Bonaparte was, het Koninkrijk van Italië werd, met dezelfde man (nu Napoleon I genoemd) als Koning van Italië, en de 24-jarige oude Eugène de Beauharnais zijn onderkoning. Napoleon I werd op 26 mei gekroond tot de Duomo di Milano, met de IJzeren Kroon van Lombardije. Zijn titel was "Keizer van de Fransen en de Koning van Italië" (Frans: Empereur des Français et Roi d'Italie), die het belang van dit Italiaanse koninkrijk voor hem aantoont.
Hoewel de Republikeinse grondwet nooit formeel is afgeschaft, heeft een reeks Constitutionele Statuten deze volledig gewijzigd. De eerste werd twee dagen na de geboorte van het koninkrijk afgekondigd, op 19 maart, toen de Consulta Napoleon tot koning verklaarde en vaststelde dat zijn natuurlijke of geadopteerde zonen hem zouden opvolgen eens de Napoleontische oorlogen voorbij waren en de twee tronen van elkaar scheiden moesten gescheiden blijven. De tweede, die dateert van 29 maart, en het regentschap regeerde, de Grote Ambtenaren van het koninkrijk en de eden.
Het belangrijkste was de derde, uitgeroepen op 5 juni, als de echte grondwet van het koninkrijk: Napoleon was het staatshoofd en had de volledige regeringsmacht; bij zijn afwezigheid werd hij vertegenwoordigd door de onderkoning, Eugène de Beauharnais. De Consulta, Wetgevende Raad en Sprekers, werden allemaal samengevoegd in een Raad van State, wier adviezen alleen optioneel werden en niet bindend voor de koning.
Het wetgevende lichaam, het oude parlement, bleef in theorie, maar het riep nooit na 1805; de Napoleontische code werd geïntroduceerd.
Het vierde statuut, beslist op 16 februari 1806, duidde Beauharnais aan als de erfgenaam van de troon.
De vijfde en de zesde statuten, op 21 maart 1808, scheidden de Consulta van de Raad van State en noemden het de Senaat, met de plicht de koning te informeren over de wensen van de belangrijkste onderwerpen.
Het zevende statuut creëerde op 21 september een nieuwe adel van hertogen, graven en baronnen; de achtste en de negende, op 15 maart 1810, vestigden de lijfrente voor de leden van de koninklijke familie. In 1812 werd een rekenkamer toegevoegd.
De regering had zeven ministers:

Minister van Oorlog was eerst generaal Augusto Caffarelli, later generaal Giuseppe Danna voor een jaar, en vervolgens, vanaf 1811, generaal Achille Fontanelli;
Minister van Binnenlandse Zaken was eerst Ludovico Arborio di Breme en vervolgens, vanaf 1809, Luigi Vaccari;
Minister van Buitenlandse Zaken was Ferdinando Marescalchi;
Minister van Justitie en Grote Rechter was Giuseppe Luosi;
Minister van Schatkist was Antonio Veneri en de, vanaf 1811, Ambrogio Birago;
Minister van Financiën was Giuseppe Prina;
Minister van Godsdienst was Giovanni Bovara.
2.Gebied
3.Valuta
4.Leger
5.Lokale administratie
5.1.Taal en onderwijs
5.2.Lijst van afdelingen en districten
6.Weigeren en vallen
[Uploaden Meer Inhoud ]


Auteursrecht @2018 Lxjkh